Benim Çığlıklarım
Ansızın kara bir duman gibi çöker ÅŸu yaralı yüreÄŸime…  
YüreÄŸimden sevdama akıp giden amansız çığlıklarım
Dipsiz okyanusun tenhasından uzunca bir boşluğa,
Derken Sina’nın fırtınalı çöllerinde vahÅŸi hayvanlara yoldaÅŸ, 
Mekke’min kıvrımlı daÄŸlarında bir tan vaktinde kıblegahım …
Benim çığlıklarım acıdır, dostu hüzünlendirir…

Benim çığlıklarım yetim çocukların haykırışıdır.
Gökyüzünde yıldızlara, yeryüzünde insanlara ok gibi saplanandır.
Benim çığlıklarım cevapsız suallerin ta kendisidir.
Susmak mı yoksa delicesine haykırmak mı zalimin zulmüne
Benim çığlıklarım yüreÄŸimden kopan fırtınadır,
Ne dizginlenir ne tutulur,
Benim çığlıklarım delidir…

Benim çığlıklarım
Gazzeli bir çocuÄŸun korku dolu bakışı
Kuşkonmaz yaşlı ninemin demir parmaklı penceresi
Dört bir yanı hainler örülü özgürlük yurdudur.
Benim çığlıklarım kahramanlar sancağıdır

Aslını sorarsan;
Bir sevdadır yüreÄŸimden kopan çığlıklarım…
Mezopotamya’dan Trakya’ya amaçsızca yolculuÄŸumdur. 
Bazen Leyla bazen Aslı, bazen de Dicle’nin hevselinde  Zin’dir
Benim çığlıklarım;
Mahpus duvarlarında özgürlük narasıdır…